ks. Stanisław Gogulski SChr - sylwetki zmarłych chrystusowców pracujących w Brazylii.
Pe. Stanisław Gogulski SChr perfis de padres falecidos da Sociedade de Cristo que trabalharam no Brasil (tambem em portugues)
Przeszło 33 lata pełnił z oddaniem gorliwą posługę duszpasterską wśród naszych rodaków na kontynencie południowoamerykańskim w Brazylii. Wypełniał to szczytne powołanie w kraju wśród szumiących piniorów, jak mawiał współzałożyciel ks. Ignacy Posadzy.
Ks. Stanisław Gogulski urodził się 9 stycznia 1950 r. w Kałowie, powiat Poddębice, w rodzinie rolniczej. Był synem Leopolda i Heleny z domu Walczyk. Został ochrzczony w rodzinnej parafii w Kałowie 15 stycznia 1950 r. Kiedy miał pięć lat, cała rodzina przeprowadziła się do Aleksandrowa Łódzkiego. Tam też w 1957 r. rozpoczął naukę w Szkole Podstawowej nr 3, którą ukończył po siedmiu latach. W Aleksandrowie, w parafii pw. św. Rafała, 16 września 1961 r. przyjął sakrament bierzmowania wraz z imieniem Zdzisław. Po ukończeniu szkoły podstawowej od 1964 r. kontynuował naukę w Szkole Rzemiosł Budowlanych w Łodzi. Po trzech latach zdał egzamin końcowy i został przyjęty do Technikum Budowlano-Drogowego w Łodzi. Technikum ukończył w 1970 r. egzaminem maturalnym.
6 czerwca 1970 r. napisał podanie do Seminarium Zagranicznego Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu z prośbą o przyjęcie. Prośbę motywował pragnieniem poświęcenia się pracy dla dobra rodaków za granicą.
Do Towarzystwa Chrystusowego młody Stanisław został przyjęty 15 sierpnia 1970 roku. Po krótkim aspirandacie 7 września 1970 roku rozpoczął w Ziębicach na Dolnym Śląsku roczny kanoniczny nowicjat. Nowicjat, podczas jego trwania, został przeniesiony do Kiekrza pod Poznaniem. Po jego ukończeniu 8 września 1971 r. złożył w Poznaniu pierwszą profesję zakonną. W opinii o nowicjuszu magister nowicjatu ks. Jan Jabłoński napisał m.in. „że dał się poznać jako człowiek pracowity, skłonny do refleksji i samotności”. Po pierwszej profesji zakonnej 10 września 1971 r. rozpoczął w Wyższym Seminarium Duchownym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu dwuletnie studia filozoficzne ukończone 15 czerwca 1973 roku egzaminem philosophicum. Następnie odbył w tym seminarium czteroletnie studia teologiczne, ukończone egzaminami rigorosum 3 lutego 1977 r.
Podczas studiów ponawiał profesję zakonną: II złożył 14 czerwca 1972 r.; III – 28 września 1973 r. – obydwie w Poznaniu oraz 24 kwietnia 1976 roku złożył profesję dozgonną, również w Poznaniu. W czasie studiów został wprowadzony w posługi kapłańskie oraz przyjął wyższe święcenia kapłańskie: lektorat 8 marca 1974 r. z rąk przełożonego generalnego ks. Wojciecha Kani; akolitat 12 stycznia 1975 r. z rąk wikariusza generalnego ks. Edwarda Szymanka, diakonat 11 maja 1976 r., święcenia kapłańskie 9 maja 1977 r. w katedrze poznańskiej, obydwa z rąk poznańskiego biskupa pomocniczego Tadeusza Ettera. W podaniu do przełożonego generalnego z prośbą o dopuszczenie do święceń kapłańskich napisał: „kapłaństwo uważam za swoje powołanie, które pragnę realizować przez służbę Bogu i ludziom”.
Po święceniach kapłańskich, jak większość chrystusowców, został skierowany 1 lipca 1977 r., do pracy duszpasterskiej na Pomorze Zachodnie do parafii pw. Świętego Ducha w Szczecinie-Zdrojach, w charakterze wikariusza współpracownika. Po dwu latach pracy duszpasterskiej w Szczecinie-Zdrojach od 20 sierpnia 1979 r. został skierowany na podobne stanowisko do parafii pw. Michała Archanioła w Dobrzanach. Tam również pracował przez dwa lata, do 16 września 1981 r. Wtedy to został przeniesiony do parafii pw. Przemienia Pańskiego w Płotach. Pełniąc obowiązki wikariusza w Płotach, równocześnie, na prośbę biskupa szczecińskiego i za zgodą przełożonego zakonnego, pomagał w pracy duszpasterskiej w pobliskim Resku.
Pod koniec 1981 r. został przez przełożonego ks. Czesława Kamińskiego skierowany do zagranicznej pracy polonijnej w Brazylii. Na początku 1982 r., mimo trwającego stanu wojennego, ks. Stanisław rozpoczął starania o uzyskanie paszportu oraz odpowiednich wiz. 27 kwietnia 1982 roku został zwolniony z pracy duszpasterskiej w diecezji szczecińskiej oraz otrzymał podziękowanie od ordynariusza bpa Kazimierza Majdańskiego. 13 września 1982 r. wyjechał do Brazylii.
Po przybyciu do Brazylii został przez przełożonego prowincji skierowany do pomocy w parafii Ijui RS, gdzie równocześnie rozpoczął naukę języka portugalskiego. Następnie pomagał w polonijnej pracy duszpasterskiej mieszkając w Kurytybie. Od 1985 r. został wikariuszem w parafii pw. Matki Boskiej Różańcowej w Barão de Cotegipe. Mieszkając tam, pełnił równocześnie obowiązki rektora kościoła polskiego pw. Matki Boskiej Częstochowskiej. Był to kościół wybudowany przez księży z Polskiego Kościoła Narodowego, który obsługiwali go do 1976 r. Do parafii należały wtedy 22 kaplice, 4 oratoria i szkoła. Do wszystkich dojeżdżali księża.
W 1986 r. został proboszczem w parafii Matki Boskiej Różańcowej w Rio Claro do Sul PR. Była to rozległa parafia leżąca w czterech powiatach, a duszpasterstwo było prowadzone w 11 kaplicach oraz w 10 szkołach. Na dodatek, na prośbę bpa Waltera Michaela Ebejera, ordynariusza diecezji União da Vitòria, pełnił przejściowo obowiązki administratora parafii pw. Świętej Anny w Paulo Frontim. W lutym 1990 r. został proboszczem w pw. Świętej Anny w Carlos Gomes RS. Duszpasterstwo w tej parafii obejmowało jeszcze, oprócz miejscowości macierzystej, kolonie z 10 kaplicami i 5 szkołami, w których okresowo odprawiano nabożeństwa. Po 13 latach pracy został przeniesiony do kolejnej parafii i 23 lutego 2003 r. został proboszczem w parafii Chrystusa Króla w Campo do Tenente PR. Parafia ta również była rozległa i obejmowała, oprócz kościoła macierzystego, 11 kaplic w koloniach w interiorze. Ta parafia była jego ostatnią placówką duszpasterską w Brazylii.
W Brazylii ks. Stanisław przeżywał swoje rocznice i jubileusze kapłańskie i zakonne. Na 25-lecie kapłaństwa ówczesny przełożony generalny ks. Tadeusz Winnicki napisał do srebrnego jubilata: „niech mi będzie wolno złożyć jak najlepsze życzenia i podziękowania Bogu za to wydarzenie. Dziękuję za służbę w naszym Zgromadzeniu”.
4 listopada 2014 r., ze względu na pogarszający się stan zdrowia, został czasowo odwołany z parafii do Domu Prowincjalnego w Kurytybie, a do parafii posłano ks. Zbgniewa Perdjona, który miał pełnić obowiązki do czasu wyzdrowienia ks. Stanisława. Zdrowie się jednak nie poprawiało i 1 lutego 2015 r. został definitywnie odwołany z funkcji proboszcza i z parafii. Został w Kurytybie. Parafię natomiast oddano pod opiekę diecezji. Niestety zdrowie nadal się pogarszało i 29 grudnia 2015 r. ks. Stanisław zmarł w Kurytybie. Przeżył 65 lat, w tym 45 lat życia zakonnego i 38 kapłańskiego.
Uroczystości pogrzebowe rozpoczęły się w poniedziałek 4 stycznia 2016 r. w parafii chrystusowców w Bateias, gdzie na miejscowym cmentarzu znajduje się kaplica pochówku chrystusowców. Uczestniczyli w niej: współbracia zakonni, duchowieństwo diecezjalne i zakonne, siostry zakonne, Konsul RP w Kurytybie Marek Makowski i przedstawiciele polskich organizacji oraz wierni z placówek, w których pracował ks. Stanisław, głównie z ostatniej parafii – Campo do Tenente. Najpierw odmówiono modlitwy przy trumnie zmarłego kapłana. Następnie o godz. 10 rozpoczęła się koncelebrowana Msza Święta pogrzebowa, której przewodniczył bp Francisco, ordynariusz diecezji, do której należała parafia. On też wygłosił homilię, w której podkreślił sylwetkę zmarłego oraz jego pełne miłości podejście do ludzi i troskę o powołania kapłańskie i zakonne. Po liturgii mszalnej odczytano list kondolencyjny przełożonego generalnego ks. Ryszarda Głowackiego oraz przemówili jeszcze: rektor Polskiej Misji Katolickiej w Brazylii ks. Zdzisław Malczewski SChr i prowincjał chrystusowców ks. Kazimierz Długosz. Rektor przypomniał niektóre momenty z życia zmarłego kapłana oraz jego troskę o rodaków i ich potomków w Brazylii. Ks. prowincjał podziękował zmarłemu ks. Stanisławowi za realizację charyzmatu zgromadzenia, a obecnym za troskę o zmarłego i modlitwy za niego. Po liturgii ostatniego pożegnania, odprawionej w języku polskim, trumnę przeniesiono z kościoła na miejscowy cmentarz i złożono w grobowcu chrystusowców.
W niedzielę Chrztu Pańskiego, 10 stycznia, parafianie z Campo do Tenente zaprosili do swojej parafii ks. prowincjała K. Długosza, aby odprawił Mszę Świętą w intencji zmarłego duszpasterza ks. S. Gogulskiego. Msza Święta została odprawiona w centrum kultury polskiej, wybudowanym staraniem ks. Stanisława. Zgromadziła licznych wiernych, a przedstawicielka społeczności miejscowej przedstawiła projekt uczczenia w parafii ks. Stanisława oraz Towarzystwa Chrystusowego.
Ks. Stanisław Gogulski, jako ósmy chrystusowiec, spoczął w kaplicy Księży Chrystusowców na cmentarzu parafialnym w Bateias, PR, gdzie razem ze współbraćmi oczekuje zmartwychwstania.
DOBRY JEZU A NASZ PANIE DAJ MU WIECZNE SPOCZYWANIE!
ks. Bernard Kołodziej SChr
Pe. Estanislau Gogulski
O Pe. Estanislau Gogulski nasceu no dia 9 de janeiro de 1950 na localidade de Kalów, diocese de Lodz. Após concluir a Escola Técnica de Construção Viária em Lodz, em 1970 ingressou na Sociedade de Cristo. No dia 9 de maio de 1977 foi ordenado sacerdote. Nos anos 1977-1982 trabalhou como vigário nas paróquias em Szczecin Zdroje, Dobrzany e Ploty. Em 1982 foi encaminhado ao trabalho missionário no Brasil. Inicialmente auxiliou na paróquia de Ijuí-RS, a seguir tornou-se vigário em Barão de Cotegipe, onde ao mesmo tempo exerceu a função de reitor da igreja polonesa de Nossa Senhora de Monte Claro. Em 1986 foi nomeado pároco em Rio Claro do Sul. A pedido de Dom Walter Michael Ebejer, bispo da diocese de União da Vitória, por algum tempo exerceu ao mesmo tempo as funções de administrador da paróquia de Santa Ana em Paulo Frontin. Em fevereiro de 1990 tornou-se cura da paróquia de Carlos Gomes-RS, função que cumpriu até 2003, quando se tornou cura na paróquia de Cristo Rei em Campo do Tenente-PR. Em 2014, em razão do estado de saúde, foi dispensado da função de pároco e fixou residência na Casa provincial em Curitiba, auxiliando por algum tempo também na paróquia de Cruz Machado. Faleceu no dia 29 de dezembro de 2015 em Curitiba. O sepultamento do Pe. Estanislau realizou-se na segunda-feira 4 de janeiro de 2016. Após a santa Missa na igreja paroquial, o corpo do falecido sacerdote foi sepultado no cemitério local, no jazigo dos Padres da Sociedade de Cristo.
