Urodził się 17 lutego 1898 r. w Szadłowicach. Atmosfera jego rodzinnego domu kierowała się dwoma ideami przewodnimi: Bóg i Ojczyzna. Dzięki temu młody Ignacy stał się dojrzałym katolikiem i aktywnym patriotą.

Dzisiejszy świat ma wiele do zaoferowania. Niezwykłe zdobycze techniki, olbrzymi wybór przeróżnych możliwości życiowych, a do tego łatwość podróżowania, sprawia, że wielu naszych rodaków w ostatnich czasach, pragnąc korzystać z tych dobrodziejstw, decyduje się emigrować z Ojczyzny w poszukiwaniu "lepszego życia".

Został pochowany wśród tych, którym duszpasterzował w trudnym czasie wojny. Na płycie nagrobnej, oprócz trzech najważniejszych dat z jego krótkiego życia, znajduje się napis: "Tu spoczywa w Bogu ks. Paweł Kontny, który zginął jako dobry pasterz za owce swoje". To ewangeliczne podsumowanie jego postawy w godzinę śmierci zapadło głęboko w pamięć i serca mieszkańców Lędzin. Mimo upływających dziesięcioleci od tamtego mroźnego lutowego dnia ks. Paweł Kontny pozostaje wzorem kapłana dla kolejnych pokoleń, chociaż nie zawsze można było głośno mówić o sprawcach jego śmierci.

W 2013 roku, minęła 65 - ta rocznica bohaterskiej śmierci naszego współbrata ks. Rudolfa Marszałka, rozstrzelanego 10 marca w więzieniu mokotowskim przy ul. Rakowieckiej w Warszawie. Wyrok wykonano po parodii rzekomo prawomocnego procesu. Przez dziesiątki lat, życie i działalność księdza Rudolfa, a zwłaszcza jego powojenne losy, okryte były tajemnicą i milczeniem. Po zmianach w politycznej rzeczywistości w naszym kraju, udało się dotrzeć do szczęśliwie niezniszczonych akt z jego aresztowania, przesłuchań, procesu i wykonania wyroku. Pierwszy raz poznaliśmy prawdziwą datę jego śmierci. Czas więc, aby wypełnić tę, dotychczas białą plamę i poznać prawdziwe dzieje Chrystusowca, który otrzymał święcenia kapłańskie 3 czerwca 1939 roku, udzielone przez Założyciela, Sługi Bożego kard. Augusta Hlonda, Prymasa Polski.

Warto przypomnieć jednego z najwybitniejszych Polaków, prawdziwego przywódcę duchowego Polski w latach 1926 - 1948. Bezkompromisowa postawa Księdza Prymasa w głoszeniu ewangelicznej prawdy była bardzo niewygodna dla komunistycznych władz. Z niewyjaśnionych do dzisiaj powodów, po udanej operacji wyrostka robaczkowego, na skutek infekcji niewiadomego pochodzenia, 22 października 1948 roku w szpitalu Sióstr Elżbietanek na Mokotowie umierał Prymas Polski, kard. August Hlond. Była godzina 10:30, gdy wydał ostatnie tchnienie. Kilka godzin wcześniej mówił do zgromadzonych przy jego łóżku: "W obliczu śmierci trzeba być radosnym. Wszystkich nas to spotka. Trzeba śmierć pogodnie przyjmować. Ona jest przejściem do lepszego życia. Jest drogą do wieczności". Odszedł na spotkanie z Chrystusem i Jego Matką, którą tak umiłował. Umarł w czasie, kiedy po ludzku rzecz biorąc, był Polsce najbardziej potrzebny: komunizm rozszerzał swoją walkę z religią, a w Budapeszcie sądzono prymasa Węgier Kard. Mindszentiego...

Zgromadzenie założył 8 września 1932 roku kard. August Hlond, Prymas Polski, przy dużym współudziale ks. Ignacego Posadzego (założyciel Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla) w Potulicach koło Nakła.Kard. A. Hlond przygotował też Konstytucje Zgromadzenia. Wspólnota otwarła własne seminarium duchowne oraz domy w Gnieźnie (1933), Poznaniu i Puszczykowie (1935), Dolsku (1937), a także wydawnictwo z zakładami poligraficznymi w Potulicach. Już w 1933 roku rozpoczęto wydawanie dwumiesięcznika poświęconego duszpasterstwu wśród Polaków na wychodźstwie pt. „Głos Seminarium Zagranicznego”, a od 1936 roku miesięcznika biblijno-liturgicznego pt. „Msza Święta”, następnie kwartalnika hagiograficznego pt. „Cześć Świętych Polskich”. Pierwsi chrystusowcy wyjechali do pracy duszpasterskiej wśród Polonii w 1937 roku do Paryża i Londynu, a w 1938 do Estonii. Liczba członków Zgromadzenia wzrosła w 1939 roku z 40 do 184.

W Brazylii mieszka dziś od 850 tys. do 1,5 mln Brazylijczyków polskiego pochodzenia. Mamy więc tam do czynienia już z piątym i szóstym, a nawet siódmym pokoleniem emigrantów. Dziś ci ludzie nie żyją już w tak mocnych więzach ze swym starym krajem, jak ich ojcowie, dziadkowie czy pradziadkowie. Dawniej w Brazylii istniały silne ośrodki polskości. Na początku XX wieku mieszkali tam Polacy, a nie jak dziś – Brazylijczycy polskiego pochodzenia. Wówczas osoby urodzone w polskich rodzinach czuły się prawie wyłącznie Polakami. Wielu z nich planowało nawet powrót do swej starej, ukochanej ojczyzny. Chciało się tylko dorobić i odłożyć na możliwie szybki powrót.

Za jednego z pierwszych polskich duchownych który znalazł się w tym kraju należy uważać jezuitę ks. Wojciecha Męcickiego. W Brazylii znalazł się przypadkowo w 1631 roku. W pózniejszym czasie ks. Męcicki zginął jako męczennik w Japonii. Wśród imigrantów polskich, którzy po upadku powstania styczniowego przybyli do Brazylii, spotykamy także duchownych katolickich. Tak więc w 1865 roku przybył ks. Karol Mikoszowski, a w 1869 r. ks. Józef Juszkiewicz. Za jednego z pierwszych pośród księży, ktorzy przybyli z Polski do tego kraju i posługiwali naszym imigrantom uważa sie ks. Antoniego Zielińskiego.  Księża, zakonnicy i zakonnice przybywali z Polski do Brazylii nie tylko aby poświęcić się pracy duszpasterskiej wśród polskiego wychodżctwa. Pierwszym chrystusowcem który przybył do pracy w tym kraju był ks. Czesław Czartoryski. Przybył tu 2 stycznia 1958 roku.

Początku Polskiej Misji Katolickiej należy się dopatry­wać w nominacji pierwszego jej rektora. Na wniosek arcybiskupa Józefa Gawliny, opiekuna polskiej emigracji rezydującego w Rzymie, 4 lutego 1953 r. ks. Ludwik Bronny CM, wizytator zgromadzenia księży wincen­tynów, został mianowany przez Kongregację Konsystorialną misjonarzem emigrantów polskich w Brazylii. Nominację podpisał kardynał Piazza, odpowiedzialny za tę Kongregację Stolicy Apostolskiej [9] . Tradycyjnie w warunkach polskiego duszpasterstwa emigracyjnego funkcję tę utożsamiano z rek­torem. Od tej chwili wszystkie pisma nadsyłane do Ks. Lu­dwika Bronnego i każdorazowego jego następcy, były adre­sowane jako do rektora Polskiej Misji Katolickiej w Brazylii. Obecnym Rektorem Polskiej Misji Katolickiej w Brazylii jest ks. dr Zdzisław Malczewski S.Chr

Sanktuarium Matki Bożej w Aparecida jest drugim sanktuarium maryjnym, najbardziej uczęszczanym na świecie. Samo miasto Aparecida do Norte, znajduje się w stanie São Paolo. Początki kultu Matki Bożej z Aparecidy sięgają XVIII kiedy to drugiej połowie 1717r ludnośc zamieszkująca miejscowośc Guaratingueta została zawiadomiona o przyjeżdzie guwernatora stanu Sao Paulo i Minas Geras. Na cześć tak dostojnego gościa zadecydowano przygotować ucztę z dań rybnych. Zadanie złowienia odpowiedniej ilości ryb powierzono trzem miejscowym rybakom. Byli to Domingos Garcia, Felipe Pedroso i João Alves. Tym jednak mimo dużego doświadczenia nie udało sie, złowić żadnej ryby. Wiele razy rzucali sieci i za każdym razem wyciągali je puste. Kiedy zamierzali już wrócic do domów nagle w sieci pojawiła sie figurka bez głowy. Zarzucając na nowo swe sieci, wyłowili głowę, ktora jak się okazało pasowała do wyciągniętej wcześniej figurki tak dobrze, że zlączyła sie z nią nierozerwalnie. Kiedy kolejny raz rybacy rzucili swe sieci wyłowili cale mnóstwo ryb.